Historia
Powstanie placówki kulturalnej w Sulechowie datuje się na początek lat 50-ych, kiedy to wraz z utworzeniem powiatu sulechowskiego utworzono Powiatowy Dom Kultury, któy znalazł siedzibę w zaadaptowanym Zborze Kalwińskim. Jednym z pierwszych kierowników został Franciszek Uściński (późniejszy kompozytor i autor słów znanej piosenki „Sulechów, najmilszy Sulechów” a także twórca obecnego hejnału sulechowskiego, odtwarzanego z wieży ratusza). Dom Kultury był wówczas ośrodkiem skupiającym wszelką działalność artystyczną. Jedną z pierwszych form były kabarety („Rogacze”, „Latarenka”) oraz teatrzyki. W późniejszym okresie zaczęły działać i rozwinęły się różne formy muzyczne, wokalne, taneczne (m.in. dziecięce zespoły pieśni i tańca, zespoły estradowe „Groteska”, „Czuwaj”). Po zakończeniu remontu sulechowskiego ratusza, w drugiej połowie lat 70-ych Dom Kultury zajął pomieszczenia na jego I piętrze jako filia Wojewódzkiego Domu Kultury w Zielonej Górze. Niestety, coraz bardziej uszczuplana na potrzeby Urzędu Miasta i Gminy powierzchnia użytkowa Domu Kultury spowodowała podjęcie przez ówczesną dyrektorkę Panią Jadwigę Oberleitner decyzji o zaadaptowaniu do potrzeb kulturalnych budynku przy Alei Wielkopolskiej 3. W nowych pomieszczeniach znalazły swoje miejsce wszystkie zespoły i sekcje, a były to m.in. nowo powstały chór mieszany „Cantabile”, dziecięcy zespół pieśni i tańca „Czarot”, zespół estradowy „Margaretki”, teatrzyk „Majaczek”, zespoły muzyczne, wokalne, plastyczne, fotograficzne i inne. W 1991 roku, po przyłączeniu biblioteki miejskiej wraz z filiami powstał Sulechowski Ośrodek Kultury, który z kolei, po przyłączeniu w 1995 roku Ośrodka Sportu stał się Sulechowskim Ośrodkiem Kultury i Sportu i działał w tej strukturze do 2005 roku, kiedy to podzielono Sulechowski Ośrodek Kultury i Sportu na:
- Sulechowski Dom Kultury im. Fryderyka Chopina,
- Ośrodek Sportu i Rekreacji
- Bibliotekę Publiczną Gminy Sulechów.
Na dzień dzisiejszy SDK jest nowoczesnym ośrodkiem zarządzanym przez dyrektora Panią Agnieszkę Łukaszenko-Woźnicę.
Oprócz obiektu głównego do SDK przynależą także odrestaurowany zamek oraz sal widowiskowa w dawnym zborze.